CERITA BAHASA MELAYU SIMBOL-2

 “BERCERITA SELEPAS MAGRIB”

Bercerita adalah salahsatu budaya didalam keluarga saya yaitu segala sesuatu yang dipraktekkan keluarga sehari-hari. Saat kami anak-anaknya masih sangat kecil dulu. Ibu dan ayah akan bergantian mendogengkan cerita kepada kami sebagai pengantar khayalan kami kedunia mimpi, setelah tidur dan bangun kembali dari tidur saya sendiri merasakan ketenangan jiwa yang seperti di hipnotis oleh cerita tadi malam, jika itu cerita mengenai dongeng cenderela saya merasakan seakan-akan wujud jiwa cinderela itu hadir didalam diri saya. Ibu dan ayah memang selalu bisa menyesuaikan cerita yang disampaikannya menurut usia kami. Saat dewasa sekarang cerita yang kami dengarkanpun sudah berbeda versi, terkadang alur ceritanya sama namun ayah dan ibu mengemasnya dalam bahasa lisan yang mudah kami telaah untuk kehidupan sehari-hari.

            Ada beberapa manfaat yang dapat dipetik dari aktivitas mendongeng kepada anak yang telah saya rasakan. Diantaranya mendongeng dapat membangun hubungan yang hangat antara orang tua dan anak. Ketika seorang anak berada di pangkuan ayah atau ibunya sambil mendengarkan cerita, akan timbul perasaan disayang, dikasihi dan merasa diperhatikan. Di samping itu, ada dialog langsung antara ayah atau ibu dengan anaknya. Hal inilah yang tidak dapat digantikan oleh televisi. Televisi memang dapat menyampaikan isi cerita yang menarik perhatian anak, akan tetapi tidak dapat memberikan kehangatan dan perasaan dikasihi seperti yang diperoleh dari mendongeng.

            Oleh karenanya, alangkah lebih bijak bagi orang tua untuk dapat menyediakan waktunya yang berharga setiap hari, meskipun tidak terlalu lama, untuk mendongeng kepada anak-anaknya. Waktu yang dimaksud bukan hanya malam hari sebelum tidur, tetapi bisa juga sebelum anak berangkat sekolah, waktu luang keluarga, dan seperti keluarga saya setelah magrib sambil menunggu datang waktu shalat isa menjadi tradisi hingga saat ini untuk digunakan sebagai waktu yang tepat untuk bercerita. Sebagaimana yang dilakukan ayah dan ibu kami, kami lima anaknya akan ditanyai satu-persatu apa hikmah atau tujuan yang ada didalam cerita yang telah kami dengarkan darinya. Sungguh suatu keharmonisan keluarga yang sangat saya rindukan. Kini karena saya sudah berkeluarga saya menerapkannya pula kepada anak saya, namun terkadang saya sangat merindukan cerita-cerita lama dan gaya bercerita ayah dan ibu saya, memang saya belum mahir dalam hal ini, karena tidak sebagus ayah dan ibu saya yang sudah piawai dalam bercerita.

“BERCERITA selepas magrib"

Beceghite adelah salahsatu budaye didalam keluarge saye iaitu segale sesuatu yang dipraktikkan keluarge sehaghi-haghi. Apebile kami anak-anaknye maseh sangat kecik dulu. Ibu dan ayah akan bergile-gile mendogengkan ceghita kepade kami sebagai penganta khayalan kami ke dunie mimpi, selepas tido dan bangun semule daghi tido saye sendighi merasekan ketenangan jiwe yang sepeti di hipnotis oleh ceghite tadi malam, jike itu ceghite mengenai dongeng cenderela saye merasekan seakan-akan wujud jiwecinderela itu hade dalam dighi saye. Ibu dan ayah memang selalu dapat menyesuaikan cerite yang disampaikannye mengikut usie kami. Apebila dewase sekaghang cerite yang kami dengakanpun sudah berbeza versi, kadang-kadang jalan ceritenye same namun ayah dan ibu mengemasnye dalam bahase lisan yang mudah kami telaah untuk kehidupan sehaghi-haghi.

Ade beberapa manfaat yang dapat dipetik dari aktiviti becerite kepade kanak-kanak yang telah saye rasekan. Diantarenye mendongeng dapat membine hubungan yang hangat antaghe oghang tue dan anak. Ketike seoghang anak berade di pangkuan ayah atau ibunye sambe mendenga cerite, akan timbo peghasaan disayangi, dikasihi dan merase dipehatikan. Di samping itu, ade dialog langsong antareayah atau ibu dengan anaknye. Hal inilah yang tak boleh digantikan oleh televisyen. Televisyen memang dapat menyampaikan isi cerite yang menaghik pehatian kanak-kanak, akan tetapi tak dapat membeghikan kehangatan dan peghasaan dikasihi sepeti yang daripade becerite.

Oleh kerane itu, alangkah bijak bagi oghang tue untuk dapat menyediekan waktunye yang berharge setiap haghi, walaupun tak telalu lame, untuk bercerite kepade anak-anaknye. Mase yang dimaksudkan bukan hanye malam haghi sebelum tido, tetapi boleh juge sebelum anak beghangkat sekolah, waktu luang keluarge, dan sepeti keluarga saye selepas magghib sambil menunggu datang waktu solat isa menjadi tradisi sehingge saat ini untuk digunekan sebagai waktu yang tepat untuk becerite. Sebagaimane yang dilakukan ayah dan ibu kami, kami lime anaknye akan disoal satu-persatu ape hikmah atau tujuan yang ade didalam cerite yang telah kami denga daghinye. Sungguh suatu keharmonisan keluarge yang sangat sayeghindukan. Kini kerane saya sudah berkeluarge sayeulang pule kepade anak saye, tetapi kadang-kadang saye sangat meghindukan cerite-cerite lame dan gaye bercerite ayah dan ibu saye, memang saye belum mahe dalam hal ini, kerane tak sebagus ayah dan ibu saye yang sudah piawai dalam becerite.

“BERCERITE selepas magrib"

BəčəRitə ?adəlah šalahšatu budaYə didalam kəlu_wargə šaYə Ya_yitu šəgalə šəšu_watu Yaŋ diPraktikkan šəhaRi-haRi. Apəbilə kami ?ana?-?ana?nyə maseh šaŋat kəči? dulu. ?Ibu dan ?aYah akan bergilə-gilə məndoŋeŋkan čəRita kəPadə kami šəbaga_yi Pəŋanta xaYalan kami kə duni_yə mimpi, sələPas tidͻ dan baŋun šəmulə daRi tidͻ šayə šəndiRi mərašəkan kətənaŋan jiwə yang šəPəti di hiPnotis ?oleh čəRitə tadi malam, jikə ?itu čəRitə məŋəna_yi doŋeŋ cenderela šayə mərašəkan šəakan-akan wujud jiwə cinderela ?itu hadə dalam diRi šayə. ?Ibu dan ?ayah memang šəlalu dapat məɲəšu_waikan čəRitə yaŋ dišampa_yikanɲə məŋikut ušiə kami. Apəbila dewašə šəkaRaŋ čəRitə yaŋ kami dəŋakanPun šudah bərbəza verši, kadaŋ-kadaŋ jalan čəritənəɲ šamə namun ayah dan ibu məŋəmašɲə dalam bahašə lišan yaŋ mudah kami təlaah ?untuk kehiduPan šehaRi-haRi.

?Ade beberaPa manfaat yang daPat diPeti? daRi aktiviti bəčəRitə kəpadə kana?-kana? yaŋ təlah šayə rašəkan. Diantarəɲə məndoŋeŋ dapat membinə hubuŋan yaŋ haŋat antaRə ?oRaŋ tu_wə dan ?ana?. Kətikə šəoRaŋ ?ana? bəradə di Paŋku_wan ?ayah ?atau ?ibuɲə šambə məndeŋa čeritə, akan timbͻ PeRašaan dišayaŋi, dikašihi dan merašə diPəhatikan. Di sampiŋ ?itu, ?adə di_yalog laŋšoŋ ?antarə ?aYah ?atau ?ibu dengan anakɲə. Hal inilah Yaŋ tak boleh digantikan ?oleh televi∫en. Televi∫en memaŋ dapat məɲamPa_yikan ?iši čeritə yaŋ menaRi? Pəhati_yan kana?-kana?, ?akan tətapi ta? daPat məmbəRikan kəhaŋatan dan PəRašaan dikasihi šəPəti Yaŋ dariPadə bəčəRitə.

?Oleh kerane ?itu, ?alangkah bija? bagi ?oRaŋ tu_wə ?untu? dapat məɲədi_yəkan waktuɲə Yaŋ bərhargə šeti_yap haRi, wala_wupun ta? telalu lamə, ?untu? bərčəRitə kəpadə ?ana?-?ana?nyə. Mašə Yaŋ dimakšudkan bukan hanyə malam haRi səbəlum tidͻ, tətapi boleh jugə səbəlum ?ana? bəRaŋkat šəkolah, waktu lu_waŋ kəlu_wargə, dan šePeti kəlu_wargə šayə šələPas magrib šambil menuŋgu dataŋ waktu šolat ?iša mənjadi tradiši šəhiŋgə saat ?ini ?untu? digunəkan šəbaga_yi waktu Yaŋ təpat ?untu? bəčəRitə. šəbaga_yimanə Yaŋ dilakukan ?aYah dan ?ibu kami, kami limə ?anakɲə ?akan dišoal šatu-pəršatu ?apə hikmah ?atau tuju_wan Yaŋ ?adə didalam čəRitə Yaŋ təlah kami dəŋa daRiɲə. šuŋguh šuatu kəharmonišan kəlu_wargə Yaŋ šaŋat šayə Rindukan. Kini kəranə šaya šudah bərkəlu_wargə šayə ulaŋ pulə kəPadə ?ana? šayə, tətapi kadaŋ-kadaŋ šayə šaŋat məRindukan čəRitə-čəRitə lamə dan gayə bərčəritə ?aYah dan ?ibu šayə, məmaŋ sayə belum mahə dalam hal ?ini, kəranə ta? šəbagus ?ayah dan ?ibu šayə Yaŋ šudah pi_yaway dalam bəčəRitə.